آن قسمت از استانبول که در حال حاضر از شمال با خلیج، از شرق با تنگه‌ی استانبول (بسفر) و از جنوب با دریای مرمره احاطه شده است، در واقع در قرن هفتم قبل از میلاد بنا نهاده شده است و امروزه تحت عنوان «شبه جزیره‌ی تاریخی» شناخته می‌شود. این شهر، به دلیل موقعیت استراتژیک خود و متصل کردن قاره‌ی آسیا به اروپا، در طول تاریخ همواره در تمامی تمدن‌هایی که بر آن حمکرانی کرده‌اند از اهمیت ویژه‌ای برخودار بوده است. به لطف این ویژگي‌های خاص، این شهر، پایتخت امپراطوری‌های بزرگی همچون روم، روم شرقی و امپراطوری عثمانی بوده است. استانبول با تاریخ شکوهمند خود، دستاوردهای ادیان، فرهنگ‌ها، جوامع و تمدن‌های مختلفی را در جغرافیای منحصربفرد خود گنجانده است؛ این شهر در سال ۱۹۸۵ در چهار حوزه در میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید، که عبارتند از: منطقه‌ی شهری باستانی حفاظت‌شده‌ی سلطان احمد که شامل هیپودروم، موزه‌ی ایاصوفیه، کلیسای ایا ایرنه، مسجد کوچک ایاصوفیه و کاخ توپکاپی است؛ منطقه‌ی محافظت‌شده‌ی سلیمانیه که شامل مسجد سلیمانیه‌ی و فضاهای اطراف آن است؛ منطقه‌ی حفاظت‌شده‌ی زِیرِک که شامل مسجد زِیرِک و مناطق اطراف آن است؛ و منطقه‌ی حفاظت‌شده‌ی «دیوارهای سیاه کُنستانتینوپول» (استانبول کنونی).
